Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Πολιτικές ανησυχίες

ΔΙΛΗΜΜΑ: To go or not go... on a strike?

Σε κάθε δίλημμα που συναντώ στη ζωή μου, φέρνω στο νου μου σαν εικόνα μια ζυγαριά με δυο τασάκια. Στο κάθε τάσι "φορτώνω" τα υπέρ και τα κατά της κάθε μου επιλογής. Σκέφτομαι λοιπόν τι με συμφέρει και αποφασίζω.

Αυτή τη φορά, στην απεργία της 24/2/2010 νομίζω ότι θα πάω αντίθετα στο ρεύμα, σαν το σολωμό! Τα προβλήματα του κλάδου μας δε σώζονται με μια απεργία 2 και 3 ημερών, πόσο μάλλον μίας ημέρας όπως η μεθαυριανή. Έτσι κι αλλιώς, δεν ιδρώνει καν τ' αυτάκι τους! Μόνο που θα τους "ταΐσουμε" με τους μισθούς μας (λέω για το 50ρικο που θα χάσουμε, κάπου 70 μεικτά) και τίποτ' άλλο! Σιγά μη νοιαστούν ποτέ για το τι θέλει ο λαός! Κονομάνε αυτοί; Εμάς γραμμένους μας έχουνε!

Πάνε οι εποχές που η απεργία ήταν όπλο και δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου! Πάνε οι εποχές που έτρεμαν καρέκλες και κυβερνήσεις από τον ξεσηκωμένο λαό! Τώρα το μόνο που τους νοιάζει είναι όχι το πώς θα ικανοποιήσουν τα αιτήματα των απεργών, αλλά πώς θα καταστείλουν την απεργία. Γι' αυτό και οι μόνες αντιδράσεις των εκάστοτε πολιτικών είναι να στέλνουν τα ματ να ρίχνουν δακρυγόνα και ξύλο σε συνταξιούχους, αγρότες, οικοδόμους, καθηγητές, φοιτητές και κάθε λογής διαμαρτυρόμενους πολίτες!

Το κράτος μας σε λίγα χρόνια θα πάψει να υφίσταται ή μπορεί και να 'χει πάψει από καιρό και να μην το 'χουμε καταλάβει ακόμα. Στα σχολεία μας, τα παιδιά μαθαίνουν ότι τα στοιχεία που απαρτίζουν την έννοια του κράτους είναι τρία: χώρα, λαός, εξουσία.

Χώρα: Χρόνια τώρα λαθεμένες πολιτικές κινήσεις και κενά της εξωτερικής πολιτικής μας (οργανωμένο έγκλημα ή εγκληματική αμέλεια) έχουν αφήσει περιθώρια να τίθενται τα σύνορα της χώρας μας υπό αμφισβήτηση σε διάφορες περιοχές. Αναφέρω χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Βόρειας Ηπείρου, της Ίμβρου, της Τενέδου, των Ιμίων κλπ.

Λαός: Ο λαός της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια έχει αναμιχθεί σε τέτοιο βαθμό με λαούς άλλων εθνών, που έχει πάψει να είναι πλέον ελληνικός λαός. Με τους ρυθμούς εισροών αλλοδαπών στη χώρα μας και την ταυτόχρονη υπογεννητικότητα των Ελλήνων, είναι πολύ πιθανόν ο λαός της Ελλάδας σε λίγα χρόνια να αποτελείται σε μεγαλύτερο ποσοστό από αλλοδαπούς παρά από Έλληνες (αμερικανοποίηση).

Εξουσία: Αν και στο δημοκρατικό πολίτευμα η εξουσία πηγάζει από το λαό, κατά ένα διαολεμένο τρόπο στην Ελλάδα τα ισχυρά πολιτικά πρόσωπα προέρχονται από 2-3 οικογένειες και πλαισιώνονται από ένα τσούρμο γραφικούς και αδίστακτους χρηματολάγνους εισοδηματίες που εναλλάσσονται ανάλογα με τις εποχές. Ανεξάρτητα από τα ονόματά τους, είναι πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι και πάντα έχουν στο νου τους πώς να "κερδίσουν" εις βάρος του λαού.

Με ένα τόσο σαθρό και ασταθές κράτος, πώς περιμένω εγώ, ένας απλός άνθρωπος, να βρω το δίκιο μου; Με μία απεργία; Δε νομίζω. Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν τους. Μόνο εγώ μπορώ να με εκπροσωπήσω. Ξέρω τι θέλω από το κράτος που ανήκω και σίγουρα το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να μου το προσφέρει.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Τραγούδια στη Νοηματική Γλώσσα

Να λοιπόν και κάτι πρωτότυπο! Μία παρέα από τη Θεσσαλονίκη είχε μία εκπληκτική ιδέα, που την έκανε πράξη και μας μάγεψε ήδη από τα πρώτα βίντεο. Έχουν γυρίσει βίντεο με γνωστά ελληνικά τραγούδια που τα τραγουδάνε στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα! Θυμάστε τι είχε κάνει παλιά ο Δάντης για ένα μόνο τραγούδι του (μου διαφεύγει τώρα); Ε, τα παιδιά το έκαναν αυτό για πολλά ελληνικά τραγούδια! Αν "διάβασα" καλά είναι ο Πέτρος και η Κωνσταντίνα...
Απολαύστε τους στο youtube...

http://www.youtube.com/user/greekguythess

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Δεν είναι παραμύθι. . .

Μια ιστορία λίγο διαφορετική από τις άλλες, σ' ένα τόπο όχι τόσο μακρινό, με ήρωες που μπορεί και να τους γνωρίζετε... Αξίζει την προσοχή σας!

(Αναδημοσίευση από την ανακύκλωση συσκευών α.ε.)

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Η Κυρά Σαρακοστή

Ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει είναι αυτό της Κυρά Σαρακοστής. Το έθιμο αυτό το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές. Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως, χρησιμοποιούνταν ως ιδιότυπο ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η κυρά Σαρακοστή στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά. Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με εφτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι και έτσι ήξεραν πόσες βδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, έκοβαν και το τελευταίο πόδι. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν το σύκο αυτό μαζί με άλλα, και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι. Σε κάποιες περιοχές το έβδομο «πόδι» τοποθετούνταν στο ψωμί της Ανάστασης. Και πάλι έφερνε γούρι σε όποιου την φέτα βρισκόταν το διπλωμένο χάρτινο «πόδι» της Κυρά Σαρακοστής.

Σε άλλα μέρη της Ελλάδας η Κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και νερό. Η διαδικασία ήταν κι εδώ η ίδια όπως και με την χάρτινη.

Μια τρίτη παραλλαγή του εθίμου θέλει την Κυρά Σαρακοστή φτιαγμένη από πανί και γεμισμένη με πούπουλα.

Σημαντική διαφορά από τις υπόλοιπες έχει η Κυρά Σαρακοστή που έφτιαχναν στον Πόντο. Εκεί κρέμαγαν από το ταβάνι μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που πάνω του είχαν καρφωμένα εφτά φτερά κότας. Κι εδώ κάθε βδομάδα αφαιρούσαν ένα φτερό κι έτσι μέτραγαν το χρόνο μέχρι την Ανάσταση. Αυτό το «ημερολόγιο» το ονόμαζαν Κουκουρά.


Για το έθιμο της Κυρά Σαρακοστής έχουν γραφτεί και οι παρακάτω στίχοι:


Την κυρά Σαρακοστή
Που’ ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά
κόβαν ένα τη βδομάδα
μέχρι να ’ρθει η Πασχαλιά.

(Αναδημοσίευση από http://www.matia.gr/7/77/77_1_10.html)

MSG - Nighmare (lyrics and video)


Lyrics | MSG lyrics - Nightmare lyrics

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Κατασκευή χαρταετού




Θα χρειαστούμε:


  • 3 ελαφρά πηχάκια από ξύλο, περίπου 80 εκατοστά το καθένα

  • χαρτί ή πολύ λεπτό νάιλον

  • γερό σπάγκο

  • λεπτό σύρμα περίπου 2,6 μέτρα

  • κολλητική ταινία

  • χρωματιστά χαρτιά ή εφημερίδα για την ουρά


Κατασκευή:


  1. Στα άκρα από κάθε πηχάκι κάνουμε δυο μικρές εγκοπές.
  1. Δένουμε γερά μεταξύ τους τα τρία πηχάκια από τη μέση με το σπάγκο και αφήνουμε περίπου μισό μέτρο ακόμα να κρέμεται (επόμενο σχήμα).

  2. Στην άκρη από το ένα πηχάκι στερεώνουμε γερά το σύρμα και το περνάμε περιμετρικά γύρω από τον σκελετό του χαρταετού, κάνοντας μια στροφή με το σύρμα σε κάθε πηχάκι, εκεί που έχουμε κάνει την εγκοπή.
    Φροντίζουμε όπως θα γυρίζουμε το σύρμα, οι αποστάσεις μεταξύ των άκρων από τα πηχάκια να διατηρούνται σταθερές, έτσι ώστε στο τέλος να έχουμε ένα κανονικό εξάγωνο.

  3. Ακουμπάμε το σκελετό πάνω στο χαρτί ή το πλαστικό, και το κόβουμε γύρω - γύρω του, αφήνοντας ένα περιθώριο 3-5 εκατοστών (επόμενο σχήμα).

  4. Σε αυτό το σημείο, μπορούμε ν’ αφήσουμε την φαντασία μας ελεύθερη και να διακοσμήσουμε την επιφάνεια του χαρτιού όπως μας αρέσει, έτσι ώστε να έχουμε έναν μοναδικό χαρταετό. Μπορούμε να κολλήσουμε διάφορα διακοσμητικά, ή να ζωγραφίσουμε τη σημαία της αγαπημένης μας ομάδας, πρόσωπα, πεταλούδες, πουλιά και ζώα.

  5. Κατόπιν ξαναβάζουμε τον σκελετό πάνω στο χαρτί ή το πλαστικό, γυρίζουμε τα περιθώρια προς τα μέσα και τα κολλούμε με κολλητική ταινία.

  6. Σε δυο άκρα (β & γ) στερεώνουμε σπάγκο, για να δέσουμε στη μέση του την ουρά. Προσέχουμε ώστε: αβ = αγ = γδ = βδ. Η ουρά πρέπει να είναι 3-4 φορές μακρύτερη από το μήκος του αετού, έτσι ώστε να έχει σταθερότητα όταν πετάει (επόμενο σχήμα).

    Την ουρά μπορούμε να την κατασκευάσουμε, από λωρίδες που θα έχουμε κόψει από εφημερίδες ή χρωματιστά χαρτιά μεγέθους 20 Χ 20 εκατοστά, τα οποία δένουμε στον σπάγκο σε απόσταση περίπου 15-20 εκατοστών το ένα από το άλλο.

  7. Στα αντίθετα άκρα από αυτά που δέσαμε την ουρά, (ε & ζ), δένουμε τα ζύγια. Εδώ πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα. Όλη η επιτυχία για το πέταγμα του αετού βρίσκεται στα ζύγια του. Τα ζύγια είναι δυο κομμάτια σπάγκου δεμένα στο άκρα ε και ζ, που το καθένα ενώνεται με τον σπάγκο που αφήσαμε να κρέμεται από το κέντρο του χαρταετού. Τα ζύγια πρέπει να σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο.

  8. Στο σημείο της ένωσης δένουμε ένα γερό σπάγκο, την καλούμπα.

  9. Βρίσκουμε ένα πλάτωμα μακριά από ηλεκτροφόρα σύρματα, γυρίζουμε τον χαρταετό μας κόντρα στον άνεμο και….. ΑΜΟΛΑ ΚΑΛΟΥΜΠΑ!

Πράσινες ταράτσες


Αν είχα ένα δικό μου σπίτι με δική μου ταράτσα (με την κοινόχρηστη ταράτσα της πολυκατοικίας δεν μπορώ να κάνω και πολλά -- θυμίστε μου κάποια στιγμή να σας μιλήσω για το θέμα ΓΕΙΤΟΝΕΣ), θα έβαζα.... και τι δε θα έβαζα!

Πρώτα-πρώτα, οφείλω να παραδεχτώ ότι ζηλεύω τρομερά την παραπάνω κυρία που έφτιαξε ένα μικρό παράδεισο στην ταράτσα της! Όχι μόνο προστατεύει το περιβάλλον, αλλά ομορφαίνει και την περιοχή της! Από τη μέρα που μετακομίσαμε, έχει "πήξει" το μάτι μου στο μπετό και τις κεραίες! Έλεος πια! Αυτός ο κηπάκος θα ήταν αληθινός Κήπος της Εδέμ για 'μένα και την οικογένειά μου!

Φανταστείτε το... αντί για το απαίσιο γκρι-πράσινο μουχλιασμένο πλακάκι της ταράτσας σας, ένας υπέροχος καταπράσινος μυρωδάτος χώρος από γρασίδι, τριανταφυλλιές, γιασεμιά, νυχτολούλουδα, κρίνα, κατιφέδες και ό,τι άλλο σας αρέσει! Κι ακόμα-ακόμα, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, ένα μικρό χώρο για τα κρεμμυδάκια, τα μαρούλια, τα καρότα, τις ντομάτες και το βασιλικό σας!

Ναι, το ξέρω. Θα μου πείτε ότι με την ακρίβεια που υπάρχει στις μέρες μας, οι τιμές είναι απαγορευτικές! Υπάρχει ανεργία, κρίση στην αγορά, η τσέπη μας δεν έχει φράγκο, οι τράπεζες δε δίνουν άλλο δάνειο...

Λύσεις υπάρχουν για όλα τα βαλάντια, αρκεί να υπάρχει η όρεξη και το μεράκι! Δεν είναι ανάγκη να περάσετε στην πιο ακριβή εκδοχή του χλοοτάπητα (που απαιτεί μονωτικά ταράτσας, αρδευτικό σύστημα, μελέτη απορροής υδάτων, μελέτη στατικότητας κτιρίου κλπ.). Μπορείτε να βολευτείτε με κάποια γλαστρικά φυτά που θα ομορφύνουν το χώρο σας και θα σπάσει αυτή η ασχήμια του απέραντου γκρι. Και πάλι, δεν είναι απαραίτητο να δώσετε ένα σκασμό λεφτά μονομιάς! Μπορείτε να αγοράζετε τα φυτά σας ένα-ένα.

Κι όταν με το καλό θα έχετε φτιάξει μια όμορφη πράσινη γωνιά στην ταράτσα σας, εκεί προς την άνοιξη, προσθέστε και 2 καρέκλες σεζ-λονγκ με ένα τραπεζάκι για το φραπέ σας, μαγιό, αντηλιακό και βουρ για ηλιοθεραπεία! Αν, βέβαια, προτιμάτε κάτι πιο... παρεΐστικο, ο όμορφος χώρος που θα έχετε φτιάξει με τα φυτά σας θα είναι το καλύτερο στέκι για την παρέα σας, με το κατάλληλο ταβλάκι, ουζάκι και μεζέδες. Γιατί να στριμώχνεστε στο μπαλκόνι;

Άντε, λοιπόν, τι περιμένετε; Αύριο μετά τη δουλειά, περάστε από ένα φυτώριο και ρωτήστε τι θα χρειαστείτε για να "πρασινίσετε" την ταράτσα σας!!!

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Μουσικό παιχνίδι...

Ξεκινάω ένα μουσικό παιχνίδι τραγουδιών στο οποίο μπορεί να συμμετέχει όποιος θέλει (όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο και τόσο το πιο διασκεδαστικό)!

Κανόνες του παιχνιδιού:
  1. Κάθε παίκτης πρέπει να γράφει στίχους από ένα ελληνικό τραγούδι, οι οποίοι να περιέχουν τουλάχιστον μία λέξη από τους στίχους που έγραψε ο προηγούμενος παίκτης.
  2. Η λέξη αυτή μπορεί να αλλάξει ως προς τον γραμματικό της τύπο (κατά γένος, αριθμό, πρόσωπο κλπ.) ή ακόμα μπορεί να μετατραπεί σε άλλο μέρος του λόγου (π.χ. από ρήμα στο προηγούμενο τραγούδι να γίνει ουσιαστικό στο επόμενο).
  3. Απαγορεύεται να περάσουμε σε τραγούδια με ξένο στίχο, ακόμα κι αν ο τραγουδιστής είναι Έλληνας/Ελληνίδα (οκ, μια-δυο λέξεις θα τις συγχωρήσουμε). Σε περίπτωση τραγουδιού που περιέχει και ξένο και ελληνικό στίχο, μόνο ο ελληνικός μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
  4. Μπορούμε να γράψουμε τραγούδι οποιουδήποτε μουσικού είδους, από χιπ-χοπ μέχρι ζεϊμπέκικα κι όλα τα ενδιάμεσα.
Δίνω και παράδειγμα:
(Χμμ... πλάκα-πλάκα, ας ξεκινήσουμε από αυτά. Για να δούμε, πόσο μακρύς θα γίνει ο κατάλογος των τραγουδιών μας.........)
  • Τι σου 'κανα και πίνεις τσιγάρο στο τσιγάρο....
  • Στο τσιγάρο που κρατώ, στον ένα μου Θεό, να μη δώσει να ξημερωθώ....
(Πιαστείτε και συνεχίστε από το δεύτερο τραγούδι....)

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

ΔΗΜΟΣΙΟ... (ποίημα)

ΔΗΜΟΣΙΟ

Σα βγεις στον πηγαιμό για το Δημόσιο,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος πίνακες, γεμάτος ΑΣΕΠ.

Τους Γερασίμους και τους Πέτρους,
τη θυμωμένη Άννα να φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου μπροστά σου θα τα βρεις.
Ας μέν' η σκέψις σου υψηλή, μη βλασφημείς,
όταν ιδέες το «πνεύμα» τους συνέχεια αραδιάζει.
Τους Ευριπίδες και τους Άρηδες,
την άγρια Μαριέτα θα τους συναντήσεις,
είτε τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
είτε απ' τ' αρχεία σου τους έχεις διαγραμμένους.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα χειμωνιάτικα πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε χωριά που δεν τα ξέρει ο χάρτης·
να σταματήσεις σε μέρη δυσπρόσιτα,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
μόρια και μοριάκια, μήνες και χρόνια,
και ηδονική προϋπηρεσία κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονη ηδονική προϋπηρεσία·
μακρυά από την οικογένειά σου να βρεθείς,
να μάθεις και να μάθεις από τους μονίμους.

Πάντα στον νου σου νάχεις το Δημόσιο.
Το βόλεμα εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις για καλά,
πτώμα με όσα σου 'καναν στον δρόμο,
μη προσδοκώντας γνώσι να δουν οι μαθητές σου.

Το Δημόσιο σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτό πώς θα 'βγαζες ημιμαθείς ανθρώπους;
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν φαλιμέντο βρεις, το Δημόσιο δεν σε γέλασε.
Αν και ηλίθιος ήσουνα, με τόση πείρα
ήδη θα το κατάλαβες Δημόσιο τι σημαίνει.


Σπύρος Σαγιάς
(Αναδημοσίευση από http://www.alfavita.gr/ank_b/ank1_12_9_0322.php)

Σπάνιες ελληνικές λέξεις, όπως... λεξιθηρία!

Το τελευταίο διάστημα, το παραδέχομαι, το έχω κι εγώ το... θεματάκι μου! :-) Παρατηρώ πόσο φτωχό είναι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε καθημερινά, έναντι του λεξιλογικού πλούτου της ελληνικής γλώσσας!
Σκέφτηκα λοιπόν να μαζέψω εδώ διάφορες ελληνικές λέξεις, τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες, για να τις μοιραστώ μαζί σας, σε μια προσπάθεια να διευρύνουμε το λεξιλογικό μας πλούτο. Είναι κρίμα μια γλώσσα 3000 και βάλε ετών να φτωχαίνει τόσο πολύ από τους σημερινούς χρήστες της και να αργοπεθαίνει, επιτρέποντας σε ξενόφερτες λέξεις να "εισβάλλουν" μέσα της και να την αλλοιώνουν. Οφείλω να σημειώσω ότι η πηγή αναζήτησης των ορισμών των λέξεων ήταν το Βικιλεξικό, η Livepedia, η Εγκυκλοπαίδεια Λευκάς , το Λεξικό Τριανταφυλλίδη και το Λεξικό iSchool.

Α | Β | Γ | Δ | Ε | Ζ | Η | Θ | Ι | Κ | Λ | Μ | Ν | Ξ | Ο | Π | Ρ | Σ | Τ | Υ | Φ | Χ | Ψ | Ω


-- Α --

[Πάνω]
αβυσσαλέος: (επίθ.) .
αγαστός: (επίθ.) .
αδυσώπητος: (επίθ.) .
ακόρεστος
αλεξιβρόχιο: ομπρέλα
αλτρουιστής: (ουσ. αρσ.) .
αλώβητος: (επίθ.) αυτός που δεν έχει πάθει φυσική ή ηθική ζημιά.
αμείλικτος: (επίθ.) .
αμετροέπεια: (ουσ. θηλ.) η έλλειψη μέτρου στα λόγια.
άμιλλα: () .
αμφίψωμο: (ουσ. ουδ.) το σάντουιτς, το τοστ.
ανδραγαθία
απεχθής: (ουσ. ουδ.) εχθρικός, μισητός, αποκρουστικός, αντιπαθητικός, απαίσιος, αποτροπιαστικός.
άτεγκτος: () .
ατόπημα: (ουσ. ουδ.) η ακατάλληλη για τις περιστάσεις και συνθήκες ενέργεια.
άφατος: (επίθ.) [ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: στερ. α + φατός ‹ φημί = λέω, μιλώ] ανέκφραστος, απερίγραπτος: "άφατη χαρά".
αχλός: () .

-- Β --

[Πάνω]
βαυκαλίζω: (ρ.) καθησυχάζω κάποιον με ψεύτικες υποσχέσεις.
βρόχος: θηλιά. Στην Πληροφορική: επαναλαμβανόμενη υπό συνθήκες σειρά εντολών.
βρώση: κατανάλωση τροφίμου.
βυσσοδομώ: (ρ.) [ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ : βύσσος = βυθός + δομέω ή δομώ = χτίζω] (μτφ.) σχεδιάζω κρυφά κάτι κακό για κάποιον, σκευωρώ, στενοχωρώ συνώνυμα: μηχανορραφώ, ραδιουργώ.

-- Γ --

[Πάνω]
γαλουχώ: (ρ.) θηλάζω, βυζαίνω / (μτφ.) ανατρέφω, διαπαιδαγωγώ.
γονυπετής: (επίθ.) αυτός που πέφτει στα γόνατα συνώνυμα: γονατιστός.

-- Δ --

[Πάνω]
δανδής: (επίθ.) άντρας που ντύνεται και συμπεριφέρεται με εξεζητημένη κομψότητα.
δερματοστιξία: τατουάζ.
δημαγωγός: (ουσ. αρσ.) αυτός που αποκτά εμπιστοσύνη με απατηλά μέσα, δημοκόπος
διαπρύσιος: (επίθ.) αυτός που διακηρύσσει κάτι με ιδιαίτερη θέρμη, με ένταση και παλμό.
δύστοκος: (επιθ.) κυριολ.: που γεννά με δυσκολία

μεταφορ.: αυτός που δυσκολεύεται να παράξει σκέψη, συνώνυμο: βραδύνους (αργόστροφος)

-- Ε --

[Πάνω]
εγείρω:
ειμαρμένη: 
εκμαυλίζω: (ρ.) .
ελλοχεύω: (ρ.) ενεδρεύω, παραμονεύω, στήνω καρτέρι.
εμφωλεύω: (ρ.) φωλιάζω, κουρνιάζω, (πληροφ.) ενσωματώνω υπορουτίνα σε ρουτίνα.
εμπάθεια: (ουσ. θηλ.) μοχθηρία, μίσος, έντονα αρνητικά συναισθήματα, εχθρότητα, πάθος εναντίον κάποιου.
εμπαιγμός: (ουσ.) το περίπαιγμα, ο χλευασμός / η εξαπάτηση, το παιχνίδισμα.
εναργής: (επίθ.)
ενδελεχής: (επίθ.) 1. αυτός που είναι συνεχής, αδιάλειπτος, ακατάπαυστος, ατελείωτος: "ενδελεχής αναζήτηση του δράστη" αντίθετα: στιγμιαίος. 2.(μτφ.) αυτός που γίνεται με αδιάκοπη και διαρκή επιμέλεια, ο επίμονος.
ενδόμυχος: (επίθ.) .
επαίσχυντος: 
επάρατος: 
επίνειο: (ουσ. ουδ.) πόλη ή οικισμός με λιμάνι ή όρμο που εξυπηρετεί μια πόλη (κυρίως μεσογειακή).
επίπλαστος: (επίθ.) ψεύτικος.
ευεπίφορος: (επίθ.) επιρρεπής.
ευημερία: (ουσ. θηλ.) ευπορία, ευζωία, καλοπέραση.
ευθαρσώς: (επίρ.) .
ευκαταφρόνητος: (επίθ.) 1. αυτός που είναι άξιος να καταφρονηθεί 2. (μτφ.) αυτός που δεν είναι υπολογίσιμος, ο τιποτένιος, ο ασήμαντος, ο αναξιόλογος.

-- Ζ --

[Πάνω]
ζοφερός: (επίθ.) σκοτεινός / (μτφ.) αυτός που εμπνέει φόβο, απαισιοδοξία, μελαγχολία.

-- Η --

[Πάνω]

-- Θ --

[Πάνω]
θαλερός: (επίθ.) φυλλώδης, ανθηρός, φυλλοφόρος.
θάλλος: (ουσ. ουδ.) νέο, τρυφερό (άρα πράσινο) κλαδάκι, βλαστάρι. φύλλωμα.
θεμιτός: () .
θωπεύω: (ρ.) χαϊδεύω, περιποιούμαι υπερβολικά / μτφ. κολακεύω, καλοπιάνω.

-- Ι --

[Πάνω]
ιλαρός: (επίθ.) χαρούμενος, φαιδρός, χαρωπός.
ιταμός: (επίθ.) αυθάδης, θρασύς, προκλητικός.

-- Κ --

[Πάνω]
καθέλκυση: (ουσ. θηλ.) .
καινοφανής: (επίθ.) υτός που εμφανίζεται για πρώτη φορά, ο πρωτοεμφανιζόμενος.
καιροφυλακτώ: (ρ.) περιμένω την κατάλληλη περίσταση για να κάνω κάτι, παραμονεύω, καραδοκώ.
καπηλεύομαι:
κατακερματισμός: 
καταπίστευμα: (ουσ. ουδ.) αυτό που εμπιστεύεται κανείς σε κάποιον άλλο.
κατάφωρος: (επίθ.) ολοφάνερος, χειροπιαστός, οφθαλμοφανής.
κατηφής: (επίθ.) κατσούφης, σκυθρωπός.
κατηχούμενος: (μτχ.)
κίβδηλος: (επίθ.) ψεύτικος, πλαστός.
κόλαφος: (ουσ. αρσ.) .
κονιορτοποιώ: (ρ.) λιώνω, μετατρέπω κάτι σε σκόνη.
κωλησιεργώ: (ρ.) καθυστερώ την εκτέλεση ενός έργου.

-- Λ --

[Πάνω]
λεξιθηρία: (ουσ. θηλ.) η αναζήτηση σπάνιων λέξεων και εκφράσεων και η χρησιμοποίησή τους στον προφορικό ή γραπτό λόγο.
λίκνο: (ουσ. ουδ.) κούνια / κοιτίδα / ο τόπος όπου για πρώτη φορά γεννήθηκε ή αναπτύχθηκε κάτι.
λιποψυχώ: (ρ.) δειλιάζω, φοβάμαι.

-- Μ --

[Πάνω]
μαυσωλείο: () .
μειλίχιος: (επίθ.) ήπιος, πράος, καταδεκτικός, γαλίφης.
μέμφομαι: () .
μεμψιμοιρώ: (ρ.) παραπονιέμαι για τη μοίρα μου, μουρμουρίζω, γκρινιάζω.
μίασμα: (ουσ. ουδ.) απεχθές έγκλημα, ανοσιούργημα.
μνησίκακος: (επίθ.) αυτός που θυμάται το κακό που του έκαναν και από μίσος για το δράστη επιδιώκει να τον εκδικηθεί.
μομφή: (ουσ. θηλ.) επίπληξη, κατάκριση, κατηγορία.
μονολιθικός: (επίθ.) πνευματικά στεγανοποιημένος, μονοδιάστατος, μονομερής
μυσταγωγία: () .

-- Ν --

[Πάνω]
νείρομαι: (ρ.) επιθυμώ πολύ, ονειρεύομαι, λαχταρώ.
νηπενθής: (.) .
νύξη: υπαινιγμός, υπονοούμενο.
νωχελικός: (επίθ.) ο νωθρός, αυτός που κινείται και δρα με αργό ρυθμό και οκνηρία.

-- Ξ --

[Πάνω]

-- Ο --

[Πάνω]
οδυρμός:
ουραγός: (ουσ. αρσ.) αυτός που ηγείται ή βρίσκεται στην οπισθοφυλακή / αυτός που βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις μιας βαθμολογικής κατάταξης / αυτός που απλώς ακολουθεί τους άλλους.
ουτοπία: (ουσ. θηλ.) το μη πραγματοποιήσιμο, φαντασιοκόπημα, χίμαιρα.

-- Π --

[Πάνω]
παιανίζω: () .
πακτωλός: () .
πανάκεια: (.) .
παρεισφρέω: (ρ.) εισβάλλω, διεισδύω, μπαίνω αυθαίρετα.
παχυλός: (επίθ.) 1. παχουλός 2. (μτφ.) α) αυτός που είναι περισσότερος από το κανονικό, ο υπερβολικός: "παχυλοί μισθοί", β) ο πλήρης, ο τέλειος. (σσ. συνήθως χρησιμοποιείται μεταφορικά).
πένης: (επίθ.) φτωχός.
πενία: (ουσ. θηλ.) Η στέρηση των αναγκαίων, η ανεπάρκεια και των στοιχειωδεστέρων πόρων για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης. η φτώχεια.
πενιχρός: (επίθ.) φτωχικός, λίγος, ανεπαρκής, ασήμαντος.
πολυσχιδής:
προπηλακίζω: 
πτωχαλαζών / -όνας: (ουσ.) ο φτωχός με αλαζονική συμπεριφορά, ο ψωροπερήφανος

-- Ρ --

[Πάνω]
ρακένδυτος: (επίθ.) κουρελιασμένος, κουρελής.
ρηξικέλευθος: (επίθ.) < από το μεταγενέστερο ῥηξικέλευθος. Σύνθεση των λέξεων ῥήγνυμι, ανοίγω + κέλευθος, δρόμος. Αυτός που δημιουργεί πρόοδο ("ανοίγει νέους δρόμους") στην πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία κ.α..

-- Σ --

[Πάνω]
σκαπανέας: (ουσ. αρσ.) πρωτοπόρος, καινοτόμος, ρηξικέλευθος
σταχυολογώ: (ρ.) μαζεύω στάχυα / (μτφ.) διαλέγω, απανθίζω. (σσ. συνήθως χρησιμοποιείται μεταφορικά).
συνδαιτυμόνας: (ουσ. αρσ.) αυτός που δειπνεί με άλλο άτομο.

-- Τ --

[Πάνω]
ταλανίζω: (ρ.) .
ταχυφαγείο: (ουσ. ουδ.) εστιατόριο γρήγορης εξυπηρέτησης, fast food.
τιμαλφής: (επίθ.) πολύτιμος, πανάκριβος, βαρύτιμος.
τραγέλαφος: () .
τροχοπέδη: (ουσ. θηλ.) (για οχήματα) φρένο / μτφ: εμπόδιο, κώλυμα.
τρυφηλός

-- Υ --

[Πάνω]
υπεισέρχομαι: (ρ.) μπαίνω λαθραία, εισδύω κάπου επιτήδεια.
υποθάλπω: (ρ.) .
υπονομεύω: (ρ.) .
υποσκάπτω: (ρ.) .
υποσκελίζω: (ρ.)
υποτροπιάζω: (ρ.) (για αρρώστια) εμφανίζομαι πάλι, ξανακυλώ.
υφέρπων /-ουσα /-ον: (επίθ.) αυτός που σέρνεται κάτω από κάτι. Μεταφορικά, αναφερόμαστε σε υφέρπουσα νόσο (που κρύβεται κάτω από μη προφανή συμ;τώματα) ή και σε υφέρποντα νοήματα (υπονοούμενα).

-- Φ --

[Πάνω]
φαλκιδεύω: (ρ.)
φείδομαι: (ρ.) εξοικονομώ, τσιγκουνεύομαι, στερώ.
φειδωλός: (επίθ.) οικονομικός, αυτός που μιλά ή προσφέρει ή γενικότερα ενεργεί με φειδώ, με σύνεση, με οικονομία
φενάκη: (ουσ. θηλ.) περούκα / μτφ: το ψέμα που λέγεται για εξαπάτηση, η παραπλάνηση, η εσκεμμένη απάτη.
φυλλορροώ: (ρ.) μαδώ, ρίχνω τα φύλλα μου / μτφ: καταπέφτω, εξασθενώ, εξαντλούμαι.
φυσιοδίφης: (ουσ. αρσ.) αυτός που ερευνά τη φύση, ο επιστήμονας που ασχολείται με τη μελέτη των φυτών, των ζώων και των ορυκτών.
φωταψία:

-- Χ --

[Πάνω]
χειραφέτηση: (ουσ. θηλ.) η απαλλαγή από την κηδεμονία, εξουσία ή επιρροή κάποιου.
χίμαιρα: (ουσ. θηλ.) βλ. ουτοπία.

-- Ψ --

[Πάνω]
ψήγμα: (ουσ. ουδ.) τρίμμα, λεπτό κομμάτι μετάλλου, ελάχιστη ποσότητα.

-- Ω --

[Πάνω]



Αν θέλετε, μπορείτε να στείλετε κι άλλες, ώστε να εμπλουτίσουμε τη συλλογή.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Θα μαζέψω μόνο σπάνιες λέξεις της νέας ελληνικής που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σήμερα από τον καθένα, ανεξαρτήτως επαγγέλματος.
Αποκλείονται:
  • λέξεις με ξένη προέλευση (ακόμα κι αν ένα συνθετικό της λέξης έχει ξένη προέλευση).
  • κύρια ονόματα (ονομασίες πόλεων, διάφορα τοπωνύμια, ονόματα προσώπων κλπ.).
  • πολύ συνηθισμένες λέξεις.
  • αρχαίες και παρωχημένες λέξεις (π.χ. ωκύπους, βους, βότρυς).
  • λέξεις που αποτελούν ειδική ορολογία επαγγελμάτων (π.χ. αορτή, δικογραφία, ένταλμα, μυστρί, τζίβα, ψευδολέξη, ταξιανθία).

Ο Ύμνος του Φραπέ

Πιστεύω εις έναν φραπέ,

αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
εις στομάχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.

Milk εκ βοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ
δι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν
φυτρωθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας
και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε υπό ημών
εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου

Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
κατά τας πρωινάς.

Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.

Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
τσίτα κάνων κοιμητούς
ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.

Και εις το ρεύμα το πάγιον,
το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
το εκ της ΔΕΗ επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,
ώστε παρασκευαζώμενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.

Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.

Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.

Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.

Αμήν

(Αναδημοσίευση από το www.xariseto.gr από diamond_gr την Τετ, 29 Απρ 2009 6:47 pm)